அறம் -அது நாகரிகத்தின் அமைதியான இதயத்துடிப்பு. கங்கை நதியின் முதல் விடியலில் பிறக்கும் புனித ஒளி. மரணிக்கும் காடின் கடைசி மூச்சிலும் துடிக்கும் உயிர். காலம் கடந்தும், இடம் கடந்தும், மொழி கடந்தும், அறம் உயிராகவும் ஒளியாகவும் பாய்கிறது. நாடுகள், தீர்க்கதரிசிகள், கவிஞர்கள் -இவர்கள் அனைவரையும் ஒருமைப்படுத்தும் அந்த மறைநுால் அறம், இன்று அதிகாரம், லாபம், சுயபாதுகாப்பு எனும் மூன்றும் ஆட்கொள்ளும் உலகில் எங்கே மறைந்து போனது.

இந்தியாவின் ஆன்மா அறத்தின் இசையில் எப்போதும்ஒலிக்கிறது. ராமாயணத்தில் ராமன் வெறும் அரசனோ, போர்வீரனோ அல்ல; நீதியின் உயிரும், நன்மையின் உருவமுமாக உள்ளான். கம்பனின் ராமன், அறத்தின் உருவாக எழுந்து நிற்கும் போது, அது வெறும் இலக்கிய உத்தி அல்ல; மனித குலத்தின் உயர்ந்த இலக்குகளை பிரதிபலிக்கும் ஒரு கண்ணாடி. ஆனால் இன்று, பொருளாதார வெற்றிக்காக ஓடும் உலகில், அந்த இலக்குகள் மெதுவாக மங்கிய ஒலிகளாகி, பேராசையின் பெரும் சத்தத்தில் அது மறைக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த உடைந்த உலகப்பரப்பில் சாம் பிட்ரோடா தனது REDESIGN THE WORLD” என்ற நுாலை தந்திருக்கிறார். இரண்டாம் உலகப் போருக்குப்பிறகுஉருவாக்கப்பட்ட ஐக்கிய நாடுகள், சர்வதேச நாணய நிதியம், உலக வங்கி போன்ற நிறுவனங்கள் இன்று சமத்துவமின்மை, சுற்றுச்சூழல் அழிவு, ஆன்மிக வெறுமை ஆகியவற்றால் வாடும் இந்த பூமிக்கு தீர்வு வழங்க முடியாத நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளன என்று பிட்ரோடா அதில் தெளிவாக குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அனைவருக்கும் அதிகாரம்

அதிகாரமும், லாபமும் பழைய தூண்களில் அல்லாமல், உள்ளடக்கம், மனித நலன், நிலைத்தன்மை, புதிய பொருளாதாரம் மற்றும் அஹிம்சை ஆகியவற்றின் உறுதியான அடித்தளத்தில் புதிய உலக அமைப்பை கட்டியெழுப்ப வேண்டும் என அவர் வலியுறுத்துகிறார். பிட்ரோடாவின் கனவு தைரியமும் புதுமையும் நிறைந்தது. செயற்கை நுண்ணறிவு, மேக கணினி, இணைய பொருட்கள் போன்ற டிஜிட்டல் புரட்சி, சிலருக்காக மட்டும் அல்ல, அனைவருக்கும் அதிகாரம் வழங்கும் வகையில் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் என்றும் அவர் நம்புகிறார்.

மிகுந்த இணைப்புத்தன்மை, அதிகாரத்தின் சுவர்களை சமப்படுத்தி, பங்கேற்பு ஜனநாயகத்தின்புதிய யுகத்தை உருவாக்கும் வகையில் செயல்பட வேண்டும் என அவர் வலியுறுத்துகிறார். தொழில்நுட்பம் மனிதர்களை கட்டுப்படுத்தும் ஒரு சக்தியாக அல்ல, அவர்களுக்குப் பயன்படும் ஒரு கருவியாக மட்டுமே இருக்க வேண்டும். அந்த கருவி, கருணை, எளிமை, மையமில்லாதமை, சுயபோதிப்பு ஆகிய பழமையான மனித மதிப்புகளால் வழிநடத்தப்பட வேண்டும். டிஜிட்டல் யுகத்தின் நரம்புகளில் காந்தியின் நெறிமுறைகளை ஊட்டும் முயற்சியாக இதை அவர் அழைக்கிறார்.

இப்போது சுற்றுச்சூழல் அழிவு, அணு ஆயுதப் பரவல், மற்றும் கட்டுப்பாடற்ற செயற்கை நுண்ணறிவு வளர்ச்சி ஆகிய மூன்றும் மனிதகுலத்தின் இருப்பையே சவாலுக்கு உட்படுத்தும் பெரும் அபாயங்களாக நம்மை சூழ்ந்துள்ளன. இவை எல்லாம் எல்லை கடந்த, மனிதகுலத்தின் அடிப்படையையே கேள்விக்குள்ளாக்கும் பெரும் சவால்கள். எந்த ஒரு நாடும் தனித்தனியே இதை சமாளிக்க முடியாது. இவை புதிய வகை தலைமைத்துவத்தை நாடுகின்றன சுயநலத்தில் அல்ல, அறச்செயலில் வேரூன்றிய தலைமைத்துவம்.

மறந்து போன அறம்

நாம் மறந்துபோன அறத்தை எவ்வாறு மீண்டும் மீட்டெடுக்கலாம் என எண்ணி பார்க்க வேண்டும். இரக்கம் பலவீனமல்ல, அது நம் பலம்; பணிவு குறைபாடு அல்ல, அது நம் பெருமை. பதில், நம் முன்னோர்களின் முதன்மை நெறிகளை மீண்டும் அணுகுவதில்தான் உள்ளது. இந்த பூமியில் வாழ்வதுஒரு உரிமை மட்டுமல்ல; அது நம்மைச் சுற்றியுள்ள ஒவ்வொருவருக்கும், இயற்கைக்கும், இன்னும் பிறக்காத தலைமுறைகளுக்கும் நாம் ஏற்றுக்கொள்ளும் ஒரு புனிதமான பொறுப்பு. இந்த உணர்வை நாம் நம் உள்ளத்தில் நிறுத்திக்கொண்டு, ஒவ்வொரு செயலும், எண்ணமும், இந்த பொறுப்பை மதிக்கும் வகையில் இருக்க வேண்டும்.

தொழில்நுட்பம் - அதன் வாக்குறுதிகளுடன் இரு முனைப்பட்ட வாள். நல்லவர்களின் கையில் அது குணப்படுத்தும், உயர்த்தும், மனிதர்களை ஒன்றிணைக்கும். ஆனால் தீயவர்களின் கையில் அது அழிக்கிறது, பிரிக்கிறது, ஊழலை ஊக்குவிக்கிறது. எனவே, தொழில்நுட்பத்தின் உண்மையான மதிப்பை அதன் பயன்பாடு தீர்மானிக்கிறது; நம் கைகளில் அது நன்மையா, தீமையா என்பதை தீர்மானிப்பது நாம் தான். தலைமைத்துவம் என்பது அதிகாரம் செலுத்தும் பாணியாக அல்லாமல், சேவை, நேர்மை மற்றும் தெளிவான பார்வையின் அடிப்படையில் புதிய வரையறை பெற வேண்டும்.இதுவே உண்மையான முன்னேற்றத்திற்கும் நம்பிக்கைக்கும் வழிகாட்டும்.

கோவிட்-19 பெருந்தொற்று மனிதர்களுக்கு கடுமையான, மறக்க முடியாத பாடங்களை கற்றுத்தந்த ஒரு ஆசிரியராக அமைந்தது. அது நம் அமைப்புகளின் பலவீனத்தை வெளிப்படுத்தியது; ஆனால், ஒருமித்த தன்மை மற்றும் தியாகத்திற்கு நம்மில் இருக்கும் அபாரமான திறனையும் வெளிக்கொணர்ந்தது. சில நேரங்களில், நம்மை பிரிக்கும் எல்லைகள்- நாடு, மதம்- அவ்வளவாக இனம், முக்கியமில்லை என்று தோன்றியது; நம்மை ஒன்றிணைக்கும் பிணைப்புகளே முக்கியம். விஞ்ஞானிகள், மருத்துவர்கள் நாயகர்களாக மாறினர். பயமும்சுயநலமும் இல்லாமல், பகிர்ந்த நோக்குடன் செயல்பட்ட சாதாரண மக்கள் அமைதியான தைரியச் செயல்களை நிகழ்த்தினர். அந்த ஒரு கணத்தில், உலகம் ஒன்றிணைந்த மனங்களால் எவ்வளவு பெரிய மாற்றங்கள் சாத்தியமாகும் என்பதை தெளிவாகக் கண்டது.

ஆனால் அந்த நினைவு நீண்ட காலம் நிலைக்கவில்லை; பழைய பாகுபாடும் அலட்சியமும் விரைவில் மீண்டும் தலைதுாக்கின.

நம்பிக்கை விதைக்கும் வரலாறு

நாம் பேரழிவைத் தவிர்க்க பாதுகாக்க, அணு வேண்டுமெனில்- சுற்றுச்சூழலை ஆயுதங்களை கட்டுப்படுத்த, செயற்கை நுண்ணறிவு மனிதகுலத்திற்கு சேவை செய்ய வேண்டும் என்றால் அறத்தை நம் திசைகாட்டியாக்க வேண்டும். கல்வி வெறும் தொழில் வாய்ப்புக்கான கருவி அல்ல, நற்பண்பு வளர்க்கும் சூழல் என்பதைக் கட்டியெழுப்ப வேண்டும். முன்னேற்றம் GDP- யால் அல்ல, நம் மனிதநேயத்தின் ஆழத்தால் அளக்கப்பட வேண்டும். தலைவர்கள், அவர்களின் வெளிப்படையான பிரபலத்திற்காக அல்ல உறுதியான மனசாட்சியும் நேர்மையும் கொண்டவர்களாக இருப்பதற்காகவே தேர்ந்தெடுக்கப்பட வேண்டும்.

இந்த பணி மிகுந்த சவால்களையும் கடுமையையும் கொண்டது. இருப்பினும் வரலாறு எப்போதும் நமக்கு நம்பிக்கையை விதைக்கிறது. காலம் காலமாக, தனிநபர்களும், சமூகங்களும் தங்கள் சூழ்நிலைகளை மீறி, உயர்ந்த அறத்தையும், நேர்மையையும் வாழ்க்கையில் ஏற்றுக்கொண்டுஉள்ளனர். இந்தப்பாதை எளிதானது அல்ல. இது தியாகத்தையும், தைரியத்தையும், உண்மையின் மீது அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையையும் நாடுகிறது. ஆனாலும், இந்தப் பாதை மட்டுமே நம் வாரிசுகளுக்கு அருமையான, அர்த்தமுள்ள எதிர்காலத்தை உருவாக்கும் வழியாகும். நம்மால் முடியும் என்பதை வரலாறு நிரூபித்திருக்கிறது; இனி நாமும் அந்த வரலாற்றின் ஓர் அத்தியாயமாக மாற வேண்டும்.

இறுதியில், எல்லாம் ஒன்றோடு ஒன்று இணைந்திருக்கிறது என்று டுவாமிஷ் தலைவன் நினைவூட்டுகிறார். நாம் எடுக்கும் ஒவ்வொரு முடிவும், பிள்ளைகளுக்கு வழங்கும் கல்வி, பலவீனர்களை அணுகும் முறை, பூமியை பாதுகாக்கும் நம் பொறுப்பு- நூற்றாண்டுகள் கடந்தும் அதன் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். இவை, எதிர்கால தலைமுறைகளின் வாழ்வையும், உலகின் நலனையும் தீர்மானிக்கும் முக்கியக் காரணிகள். ஆகவே, நாம் அறத்தின் பாதையைத்தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். ஒரு குடும்பத்தை ஒன்றிணைக்கும் ரத்தம் சண்டையில் அல்ல, இரக்கத்தில் ஓடட்டும். வருங்கால தலைமுறைகளுக்கு வருத்தத்தின் பாரம்பரியத்தை அல்ல, அறத்தின் நிலையான சக்தியின் ஒளியையும், நம்பிக்கையின் உறுதியையும் சான்றாக வழங்குவோம். அந்தத் தேர்வில்தான் மனிதகுலத்தின் எதிர்கால நம்பிக்கையும், உலகின் முன்னேற்றமும் உள்ளது.

-- நீதிபதி

என்.ஆனந்த் வெங்கடேஷ்

சென்னை உயர்நீதிமன்றம்