தென் ஆப்ரிக்காவின் பிரிட்டோரியா நகரில் ஆசிய பஜார் பகுதியில் 1928 ஆம் ஆண்டு கட்டப்பட்டது.

1860களின் முற்பகுதியில் இந்தியாவிலிருந்து குழுக்கள் தென்னாப்பிரிக்காவின் கிழக்கு கடற்கரையில் உள்ள நடால் காலனிக்கு ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்களாக வந்து, 1880களில் இருந்து மத்திய தென்னாப்பிரிக்காவில் உள்ள பிரிட்டோரியா பகுதியில் குடியேறினர்.

1890களின் முற்பகுதியில் நிறுவப்பட்ட பிறகு, ஆசிய பஜார் பிரிட்டோரியாவின் பெரும்பாலான இந்திய சமூகங்களுக்கு தாயகமாக மாறியது. தமிழ் பேசும் இந்து சமூகம் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இங்கு பிரிட்டோரியா தமிழ் லீக்கை நிறுவியது. அவர்கள் கோயில் வளாகத்தை தங்கள் சமூக வாழ்க்கையின் மையமாக உருவாக்கி, இன்னும் பாதுகாவலர்களாகச் செயல்படுகிறார்கள்.

தற்போதைய கோயிலின் முதல் கட்டடம் 1928 ஆம் ஆண்டில் திட்டமிடப்பட்டு கடுமையான விகிதாசார அமைப்புகளின்படி கட்டப்பட்டன. ஆன்மிகக் கூட்டங்களை நடத்துவதற்காக மகா (பெரிய) மண்டபம் சேர்க்கப்பட்டது. இறுதியாக, கோபுரம் 1938 ஆம் ஆண்டு முக்கிய கட்டிடக்கலை அம்சமாக கட்டி முடிக்கப்பட்டது.

இந்தக் கோயில் மாரியம்மனுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. இது தென்னிந்திய திராவிட பாணியில் கட்டப்பட்டது, அதன் பெரிய அடுக்கு கோபுரங்கள் (நுழைவாயில்கள்) மற்றும் கோயில்கள் மற்றும் அவற்றின் நகர்ப்புற சூழல்களின் நெருக்கமான ஒருங்கிணைப்புக்கு பெயர் பெற்றது.

1900 களில் கோயில் மறுசீரமைக்கப்பட்டது. கோபுர அமைப்பு பழுதுபார்க்கப்பட்டு, அதன் வெளிப்புற அடுக்குகள் வண்ணமயமாக்கப்பட்டன. புதிதாக நவகிரகமும் சேர்க்கப்பட்டது. இந்தியாவைச் சேர்ந்த கைவினைஞர்களால் புதிய மூர்த்திகள் உருவாக்கப்பட்டு நிறுவப்பட்டன.

கட்டிடக்கலைக்கும் சமூக நடைமுறைகளுக்கும் இடையிலான நெருங்கிய தொடர்புக்கு இந்த வளாகம் சான்றாகும், மேலும் மறுசீரமைப்புத் திட்டம் கட்டிடக்கலை பாதுகாப்பு மிகவும் நிலையான முறையில் சமூகங்களுடன் இணைந்து செய்யப்படுகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.